Demokrasi ekonominin büyümesini sağlıyor

Bir seçim dönemi daha sona erdi. Sizi bilmem ama birkaç aydan bu yana sürdürülen kampanyalardan ve yapılan tartışmalardan benim en çok aklımda kalanlar ekonomi üzerine konuşulanlar, projeler ve taleplerdi.

Muhalefet partileri, haftalar boyunca, her fırsatta ve her platformda ekonomiyi daha güçlü, daha büyük ve uluslararası alanda daha rekabetçi kılacağını savundukları projeleri kamuoyuna sundular. Bunların ayrıntılarını açıkladılar, işsizliği azaltacaklarını ileri sürdüler.

İktidardaki parti temsilcileri de yine kampanya dönemi boyunca, bugüne dek üretim, yatırım, ihracat, istihdam alanlarında yapılanlara ek olarak yeni dönemde sürdürülecek ekonomik plan ve projeleri özenle halka anlattılar.

Size neler konuşulduğunu birkaç başlık halinde sıralayayım: Yerli otomobil üretimi, yeni ihtisas OSB’lerin kurulması, yeni sanayi politikaları, katma değeri yüksek üretime geçiş projeleri, yeni ve büyük limanların kurulması, Afrika gibi yeni kıtalara açılma, yoksullukla mücadele, nükleer enerji, sürdürülebilir enerji seçenekleri, tarım ve hayvancılıkta üretim artışı sağlayacak politikalar, para politikaları, kalkınma politikaları. Bunlara onlarca başlık daha ekleyebiliriz.

Siyasi partilerin ekonomi kurmayları, miting meydanlarında, seçim ziyaretlerinde, kapalı salon toplantılarında, gazete-radyo-TV röportajlarında, temel atma ve açılış törenlerinde bunları konuştular. Üstelik, klasik kapalı salon panellerinden farklı olarak yüzlerce, binlerce kişinin karşılarına geldiği meydanlarda kendi projelerini ortaya döküp bunlar için söz verdiler. Böylece, seçim sonrasında iktidara gelecek kadrolar için bir çeşit taahhüt altına girdiler, kendilerini sözleriyle bağladılar.

İçinde bulunduğumuz, ihracatın azaldığı sıkışık dönemden parlak ve güzel bir çıkış yapmak için zaten ekonomi yönetimi bir süreden beri stratejik değişikliklerin yönünü açıklamıştı. Üretimin her şeyin merkezine oturtulduğu, sanayi üretiminin geleneksel ve inovatif biçimde artışı ile ihracata dönük yüksek tempolu ulusal çalışma hareketinin başlayacağı her tarafa duyurulmuştu.

Reel sektörün günlük rutin üretim faaliyetleri sırasında çoğu kez aklından geçirip ısrarlı talepte bulunamadığı ihtiyaç ve düzenlemelerin politikacılar tarafından dile getirilmesi, büyük bir kargaşa ortamı gibi gözüken seçim döneminden sonraya bir çeşit “Ekonomi Yönetiminin Yol Haritası”nı bıraktı. Usta ve iddialı kadroların görevi de haritada kolaylıkla yol bulma yeteneklerini kullanarak üst aşamaya geçmektir. Seçim sonrası yeni bir ekonomik yol haritasına gerek var diye düşünüyorum.